د ذن راهب ریوکان د غره د لمنې په یوه ساده جونګړه کې غریبانه ژوند کاوه. یو سهار وختي دی په مراقبه بوخت و چې غل یې جونګړې ته راغی، څومره لټون یې چې وکړ، د وړلو څه یې پيدا نه کړل.
په دې وخت کې ریوکان خپلې جونګړې ته راغی او غل یې ولید، ورته یې وویل: (ته به دلته له ډېر لرې ځایه راغلی یې، اوس باید تش لاس بېرته ستون نه شې، زما دا جامې ځان سره د ډالۍ په توګه واخله.)
سپین سترګي غله ترې جامې واخیستې او روان شو.
ریوکان لوڅ ناست و، د څوارلمسې سپوږمۍ ته یې کتل، ځان سره یې وویل: (بېچاره غل! کاشکې مې دا ښاېسته سپوږمۍ ورته ډالۍ کولای شوای.)