پاچا د مڼې سپینولو وخت کې خپله ګوټه پرې کړه ، کله یې چې خپلو طبیبانو ته فریاد کاوه وزیر یې ورته وویل:
په هر شر کې مو خیر شته ځکه د خدای هېڅ یو کار بې حکمته نه دی.
پاچا د وزیر په دې خبرو غوسه شو او ساتونکو ته یې امر وکړ چې وزیر بند خونې ته واچوي…
څو ورځې تېرې شوې پاچاه ځنګل ته د ښکار لپاره لاړ کله یې چې پام شو له خپلو ساتونکو جلا او یوازې شوی دی.
دې وخت کې د یوې وحشي قبیلې خلک راټول شول او پاچاه یې د وژلو په مقصد ونیوه او یوې ونې ته یې وتاړه.
د دې قبیلې رسم دا و چې د اسیر شوي بدن باید کاملاً روغ وي او هېڅ ډول نیمګړتیاوې ونه لري دا چې د پاچاه یوه ګوته پرې شوې وه د هغه د ازادۍ امر یې ورکړ او پاچاه یې ازاد کړ.
کله چې پاچاه ماڼۍ ته راغلی د خپل وزیر خبره یې ذهن ته راغله سمدستي یې د وزیر د خوشې کولو امر ورکړ.
کله چې وزیر د پاچاه حضور ته حاضر شو پاچاه وویل:
رښتیا دې ویلي ول دې پرې شوې ګوتې کې مې حکمت و خو ته دا ووایه چې ستا بندي کېدل تاته پرته له زوره څه ګټه ورسوله؟؟
وزیر مسکی شو او وې ویل:
پاچاه صیب ماته یې ګټه دا وه چې زه خو تل درسره یم که هغه ورځ زه بند خونې کې نه وم حتماً به مړ شوی وم.
ژباړه دوران